senelerdir kürt sorununu çözemedik. şimdi de tek başımıza çözemiyoruz. illa ki amerikanın stratejik çıkarlarının bu sorunun çözümüyle paralel olması gerekiyor ve bir de avrupanın ısınması. halbuki iki kişi konuşurken üçüncüye ne düştüğü bizim ilk öğrendiğimiz dersti.
şimdi tekrar başa döndük. yine bir parti kapattık. yabancı gazetelerin manşetleri ayıplama mesajlarıyla süslü. barışı istemeyenler, kanla beslenenler, köşelerinde kıs kıs gülmekte. olayın aslını idrak edemeyen, patlamaya hazır bomba gibi doğu illerinde kışkırtılmaya hazır binlerce insanda bir öfke seli gibi sokakları süpürüyor.
burda klasik bir haklılığımızı anlatamama durumu var. bu haklılık kelimesini sadece parti kapatma olayıyla ilgili kullandığımı belirtmeliyim. bütün kürt sorunu için kimse kesin bir haklı taraftan söz edemez bence.
sonuna kadar demokrasiden yana olan biri olarak bunun sıradan bir parti kapatma olayı olmadığını düşünüyorum. bunun en çok kimin işine yaradığını biliyorum, kimin zararlı çıktığının farkındayım ama bunu gerçekten hak ettiler. demokrasi her istediğini, arkanı terör örgütüne yaslayarak söyleme sanatı değildir. gelin konuşalım diyorlar ama bellerinde silah var, demokrasi, sosyal adalet dillerinden düşmüyor, kürt halkının tek sözcüsü biziz diyorlar ama ağası oldukları köylerde köle gibi kürt çalıştırıyorlar. evet parti kapatmak demokrasilerde belki de tanımı yapılamıyacak kadar kötü bir çözümdür ama burda başka seçenek bırakmadılar. ve iki milletvekili hariç seslerini duyurma şansları hala var. biz parti kapattık bakalım onlar neyi kapatacaklar.
