ne kadar değerli olduğunu bugün itibariyle anladım.
bugünkü sınava kendisini götürmeyi unutmuşum. tam sınav başladığında "oha getirmedim mi lan makineyi!" şeklinde bi iç ses oluştu bende. tabi ki iç ses bu değildi. böyle bi anda içten ama gerçekten içten gelen sesi bi düşünün. sonrasında, okulumuza 50 metre uzakta 3 yıldır alışveriş yaptığım kanki kırtasiyeme gidip yeni bi hesap makinası almama hocam izin verdi. bi koşu kırtasiyedeyim. panik içinde sınav sürem gözlerimin önünde erirken ben 50 metre dünya rekorunu kımışım bile. sonrasında şöyle bi diyalog...
-abi merhaba benim çok acil hesap makinasına ihtiyacım var bi tane casio hesap makinası alabilir miyim?
+cevo ver ordan bi tane...
cevo denilen şahıs kaplumbağa adımlarla hesap makinasının olduğu tarafa ilerlerken
-abi benim acelem var bak lütfen hızlı...
hesap makinasını verir. hiç sevmediğim, hayatım boyunca kullanmadığım, rasyonel sayıları yazamadığımız ve iki saat parantezlarle uğraştıracak olan casio fx-ms modelini çıkarır.
-abi fx-82 es yok mu? buna alışık değilim ben hem o daha iyi.(ki bunu bana 3 yıl önce fx-82es yi satarken kendisi söylemişti.)
+yok abicim ondan kalmadı.
-peki ne kadar bu abi.
+17 lira.
cüzdanıma bakıp sadece 10 lira kaldığını görmemle kredi kartıma sarılırım...
-abi kredi kartıyla alabiliyo muyum?
+yok. şurda bankamatik var istersen ordan çek.
-abi zamanım yok o kadar.
aha işte adamın suratında, daha önce sözlüğe geyiğini yaptığım "biz seneye de burdayız abicim" ifadesi.
neyse cepler kontrol edilir, 5 tl daha çıkar. ulan bunu da kabul etmezse şimdi beklentisi içerisinde adamla 2 tl si daha sonra getirilmek üzere anlaşılır ve sınava koşulur.
normalde yapılabilecek 4 sorudan 3 ü zar zor yetiştirilir, ki sınavın başından sonuna hesap makinasına sövülmüştür. aklımdaysa kankimin ihaneti kalır.
