tamam yeter bu kadar şamata, sizi kendi halinize bırakmamak lazım anlaşıldı. hem ne bu neşe? sen,her zaman dertlenecek bir şeyler bulurdun oysa. ama bakıyorum sen bile gülümsüyorsun bana. peki ya sen, duvarın hemen dibindeki, sen neden neşelisin bu kadar? bilseniz ne çok özeniyorum size. yaşadığınız her şeyi sonuna kadar yaşıyorsunuz. sevinçse sevinç, kederse keder. efendim? anlamıyorum söylediklerinizi, hep bir ağızdan konuşuyorsunuz gene. hey,durun nereye? gitmeyin ne olur, daha sevincinizin nedenini bile söylemediniz bana. gittiler... onlarsız nasıl sessiz içim bir bilseniz. bazen çekip gidiyorlar böyle ansızın, sonra binbir saçmalıkla dönüyorlar yine. hepsi yaşadıklarını anlatıyor kendince ve ben şaşırıyorum, aynı olay nasıl böyle farklı farklı yaşanabilir diye. onlar benim ruhumdaki renkler. geri gelin lütfen, şimdi olmaz, olmaz...
