-çocuktuk o zamanlar..
+hangi zamanlar ya hangi zamanlar? bırakın artık 'o zamanlar' diye başlayan cümleler kurmayı!
-ah be güzelim. sen bilmezsin. 'bırakın' dediniz. saftık o zamanlar..
+bak hala.
-oyuncaklarımız vardı güzelim. size ihtiyaç olarak bakıyorduk. öğrenmeyi seviyorduk.
+ee? büyüdünde ne oldu? nasıl büyüdün ya da? hadi bendeki çoğullar belli, senin çoğulun kime?
-ah be güzelim.. sen bilmezsin, kendi oyuncağımızı kendimiz kırardık biz. büyümeyi böyle öğrendik. ne zamanki gelip kırdınız herşeyi, çocukluğu özledik.. ne zaman ki aldınız sevgi beslenen her varlığı, özlemeyi öğrendik. kendi kırdığımız daha çok acıttı, sizin kırdığınız daha bi olağandı. ama siz daha çok büyüttünüz be güzelim.
+anlam kargaşası yaşıyorsun, farkındamısın?
-ah be güzelim.. benimle konuşurken yüzüm yerine kalbime baksaydın anlatırdım sana uzun uzun.. yüzüme bakarsan anlamazsın çocukluğu.
