''sabah.. akşamdan bozma bir güneş tutulması eşliğinde alnıma yapıştırılan bazı kelimeler.. seni uyanmak; güzel değil.. iyi değil.. beynin en dinlenmiş haliyle herşeye daha geniş, daha detaylı, daha anlayabilir bir gözle bakmak hoş değil.. yaptıklarımızı görmek hoş değil.. oysa gece nede güzel terletiyordu kirpiklerimizi.. ne de güzel aptallaşabiliyorduk.. eşin güneşi balçıkla sıvadı.. atasözlerine meyillenme çağındaki bir çocuğu öldürdü..
sabah.. kopan parmaklarımı birbir enseme dikiyorum ustalıkla.. düşünce gücü; işe yarayabiliyor zaman zaman.. adamın düşünce gücü; uyuma ihtiyacı hissetmesi yadırganamaz.. sabahtan korkması; uyumayı engeller.. seni uyanmak hoş değil.. aydınlık bir gün; günaydın lucifer..''
en lanet dolu sabahlarda bile duymanın insanı bi nebze iyi hissettirebileceği bir söz. iyi niyet dolu; sevme önkoşulu bulunmayan bir dilek.
