önceki entrylerimden birinden alıntıdır, sadece belirli bir kısmı ilgilendirdiği için entry'nin linkini vermeye lüzum yok..
öncelikle benim bu konuda ki tespitim şu yönde, son 60-70 yıldır türkiye'de medyasından, çığırtkanlarına, siyasetçilerinden, köy kahvecisine herkesin benzer bir yaklaşımı var. kavramların içini boşaltmak, halkı kavramlardan soğutmak.
ben yarın sabah kızılay meydanında "yaşasın devrim" diye bağırırsam beni en kızıl komünist ilan ederler;
aynı şekilde kızılay meydanında "vatan sana canım feda" diye bağırsam ülkücüye bak derler...
bir milliyetçi, devrimci; bir solcu, vatansever olabilir. olmalı!! ve oluyor da zaten... fakat halkımız özellikle 2 darbe geçirdikten sonra genetik hafızasına bu iki uç idolojiyi kazıdı ve bunu değiştirmek istemiyor.
halk sadece huzur ve eve götürecek ekmeğinin peşindeyken de kim en güzel akbabalık yapıyorsa o parsayı götürüyor.
milliyetçilerle, solcularda kendi köşelerinde burjuva sohbetleri yapıyor.
açıkçası böyle gider bu uzunca bir süre.. umarım değişir..
