Elimde dünden kalma yarınlarla,
Ansızlık anıtı bir kente geldim.
Ben bu şehirde en çok seni sevdim!
Nikotin yorgunu
Titrek ellerinden içeri girdim,
Şehir gözlü kız dedim adına...
En okunaklı yeriydin alınyazımın...
Gizleyemedim.
Geceleri kılık değiştirdim,
Ellerini soyunup gözlerini giyindim.
Akşam sağanaklarıyla indim gizli
Bahçelere.
Bulutu yüzüne çevirdim,
Kirpiklerinden sağanaklar başladı.
Gözlerin geceye yağdı
Karanlığım ıslandı.
Sonra sana vurdu, sana sustu bütün
Gitmeler...
Martı kanadına yüklerken durgunluğunu
Bir yalnızlıkta tutukladılar yüzümü
Anısı kaldı düştüğüm uçurumların Beni en aşk yanlarımdan astılar.
Kuşlar güne inerken sesin çizildi
Kanatlarına
Ve sen hep vardın
Tutulduğum karantina nöbetlerimde
Sonra kaşlarıma muştulandı
Eriyen gecenin çelik izleri
Tersine çevirdim ağlamaları
Bilir misin fırtına gözlü kız
Bana en güzel düşmeleri bıraktın
Uçurum gözlerinden
Yarın bütün gemiler sende duracak
Ve senden doğacak güneş
Bakışların
Namluya sürülmüş bir kent olsa da
Ben hep uçurum gülleri ekeceğim onlara
"bugün güllerden sarı"
Yalnızlık yığılıyorken
Esrik bir şehrin ortasına
Bu gece yağmurum sana
Gözbebeklerine koy beni
Gidişlerinle susuyor bütün koridorlar.
Ama olsun,
Ben bu şehirde en çok seni sevdim... *
