haftasonu dedikleri pazarın hafifliğiyle bünyeyi sarmış sendromdur.içimde bir tereddüt, olmadık şeylerden korkuyorum, bütün gece msnede çevrimici ya da meşgulum , arada sırada sigara molası veriyorum, yine içim ürperiyor çaresiz aylardır bakıyorum pencereden bizim sokağa, sonra bir sigara yakıyorum, pencereden içeri vuran rüzgardan mı yoksa sesi taaaaaaaa arka odadan gelen şarkıdan mı yaşarıyor gözlerim bilemiyorum, ben o sırada bulutlara bakıyorum, bizim araba kaldırımdan taşmış, aylardan aralık yollar buz tutmuş, karşı komşunun balkonunda yanıp sönen kırmızı ışık uyarıyor göz bebeklerimi, çatılarda simsiyah kargalar, yoldan kasıklarını kaşıyarak geçen adam ve 2 çocuk ki ben ürperiyorum bir öksürük tutuyor gelip ta hedeften vuran sıkıntıların şafağını saymaktan bıkmış savunmasız bedenimi çekip gitmek istiyorum, sonuna gelmiş sigarayı daha güçlü üflüyorum havalanan dumanı gözümü alıyor dalıp gidiyorum:ilkbahar, yaz, kış, sonbahar, ömrümden düşen binlerce gün...
