aynı durumun farklı tepkimeleriyle anlaşılabilitesi olan sorunsaldır.
deli gibi sevsenizde bir şekilde o ya da bu sebepten (aile, iş, okul, maddi sorunlar, kişisel sorunlar vs.) ilişkinin biteceği gözüküyorsa çekip gitmeniz zor olmaz en azından onun için, en azından onu kendinizden çok sevdiğiniz için. (benden daha iyilerine layıksın lafının gerçek anlamda ilk çıkış noktasıdır aynı zamanda) yıllar geçer aklınızdadır hala ama en saf haliyle çünkü içinizde kirletmemişsinizdir duygularınızı sırf saflığına bile ufak bir tebessüm hissi yaşarsınız akla gelen anılarda. işte bu aşktır.
aynı tür bir sevgi hissini yaşarken ve aynı çıkmazlardayken bazen de bitiremessiniz ilişkiyi, içinizden gelmez. uğruna her şeyi karşıma alırım dersin güçlü hissedersin dünyaya karşı. her şeye karşı bir başına savaşırken yorulursun en çok da sevdiğini yorarsın. kaçınılmaz son gelir ve yine bir gün biter el emeği göz nuru ilişki. onu çok sevmişsindir. bencilce, hayatının yönüne birçok kez karışarak göstermişsindir bu sevgini her defasında. (ben daha çok seviyorum lafının gerçek anlamda ilk çıkış noktasıdır) işte bu yüzden ilişkinin sonunda bir rahatlama hissi doğar bir nevi yorgunluk atma molası hayatın karşısında. ama biraz dinlendikten sonra savaşcak güç toplanır yeniden olması için aynı duyguları yeniden elde edebilmek için çaba sarfedilir. ha bu bir kısır döngü müdür? evet. işte bu da saplantıdır.
