uzak bir şehirde öğrenci olan bir çocuğa sahip teyzedir. kendi çocuğu üniversiteyi kazanıp evden ayrılıncaya ve onun çektiği sıkıntıları görene kadar öğrencilerin ne halde olduğunu anlamaz, anlayamaz. türkiye'de öğrencinin iki faktörü vardır.
1. esnaf için gelir kaynağı oluşu.
2. üniversitenin bulunduğu bölgedeki ahlakı bozduğu düşüncesi.
özellikle ikinci sebepten, türk aileleri öğrencilere sıcak bakmazlar. hatta onları gördüklerinde iğrenerek bakış atıp, sanki bulaşıcı bir hastalık taşıyormuş gibi kaçarlar. kaçtıkları aslında mikrop falan değil, bu ahlaki yozlaşma öğretisi, kabul edilmek istenmese de insanların zaten içinde oldukları şeydir. ama dedik ya, insan kendisine ait şeyleri görmezden gelir, sadece karşısındakine bakar.
işte bu düşüncelerle yaşayan teyzemizin çocuğu üniversiteyi kazanmıştır. onun için çocuk olan genç için, üniversite okumak için gittiği şehirde de durum farklı değildir. üniversiteli mikropludur diye dinlerken, birden mikrobun sahibi olmuştur. okul ve yaşam sıkıntısının yanında bir de toplumun bu bakışıyla baş etmeye çalışır. tabi teyzemiz, yani öğrenci annesi, kendi çocuğuna mikrobu konduramaz. anlar ki, öğrenciyi mikroplaştıran kendileri ve yakınlarında bulunan öğrencilere karşı -çocuğunun etkisiyle- sempati duymaya başlar. yaptığı yemeklerden onlara gönderir. çocuğu yerine koyar onları, sanki kendi çocuğu yermiş gibi yemelerini ve rahat olmalarını ister. anneler böyledir.
annem hep der, anne olmadan beni anlayamazsın diye. bunun gibi bir şey işte. anne olmadan ve çocuğunuzu üniversite için başka bi şehre göndermeden anlayamazsınız.
