çocukken yaşanan, kişiyi derinden etkileyen, gelecekte de etkisi gözlenen, sarsıcı olaylardır.
işte art arda yaşanmış ibretlik(!) 3 çocukluk travma'sı:
sır kapısı'nın,
"şurdan, şu isimlli izleyicimizin bize gönderdeği gerçek hikayeyi aktarıyoruz" diye başlayan bölümlerinin, demirbaşı olan aksakallı dede vardır. her bölümün başrol oyuncusu olan dedeye o kadar çok mana yüklenmiştir ki;
bir anda beliriverip arkamızı döndüğümüzde kaybolması, beklenmedik anda omuza dokunan eli ve sakinleştirici sözleriyle çok gizemlidir.
1.travma:
öyle ki bir akşam vakti, bakkaldan dönerken mahallenin tüm elektiriği kesilmiştir. yorgun gözler bir anda cam gibi açılmıştır.
eve doğru doğru adım atıcakken, sol omuza dokunan "dost eli" ve hemen akabinde duyduğum "oğlum" sözü;
benim "göt kapımın aralandığı" andı. işemiştim...
2.tavma:
sünnette, aile fertlerinin sizi mezbahaneden kaçıcak bir koyun gibi tutuşuna lanet edercesine atılan çığlık gibi çığlık atmıştım
ve "eve doğru yaptığım son 100 metre engelli koşumda", kayarak bir çamur deryasına düşmüştüm. batmıştım.
bunun üzerine yiyeceğim dayağı ise hayal edememiştim...
3.travma:
zar zor görebildiğim evin merdivenlerini koşarak çıktım. korkudan, kapıyı bir alacaklı gibi tekmelediğimin farkında değildim.
ve "evimizin kapısının aralalandığı" andı.
elindeki sönmeye yakın mumuyla annemin sadece yüzünü görebildiğimden,
"gaipten gelen eliyle attığı tokatı" yiynce anlayabildim.
harap durumda olmam nedeniyle sorgusuz sualsiz yediğim bu tokat 3.travmamdı.
ve lise yıllarına kadar ak sakallı dedelerden, üstünü batırmaktan, karanlıkta elinde mumla dolaşanlardan korkar olmuştum...
