yalnız kalma fobisi, pskolojim bozulur valla, hayattan soğurum giderek.
ne yaptığın yemeğin, ne içtiğin biranın tadı olmaz iki lafın belini kırıcak biri veya birileri olmadıkça.
yıllar sonra gelen edit: yalnız yaşıyorum ve çok mutluyum, huzurluyum. ters köşe gibi bişi oldu ama yalnızlık iyiymiş aslında hee.
şimdiki fobim denizdeki balıklar hacı, açılınca biraz altımda balık falan görürsem cinsi ne olursa olsun anlamam zaten götüm götüm karaya kaçıyorum, çirkin ve korkunç yaratıklar lan!
