anne, kız kardeş, baba, sevgili, gelecek ve gurur.
anne ve kız kardeş kavga mevzusu bile olur çoğu zaman.
babayla erkek çocuk arasında hep bir mesafe vardır. şunca yıllık hayatımda henüz oğlunu şapur şupur şımartan bir baba görmüşlüğümün olmamasının yanı sıra, babasıyla her ne olursa olsun baba-ogul diyalogu sınarları dışına taşarak konuşaran bir oğul da görmüşlüğüm yoktur.
sevgili bir erkeğin yaşam demirbaşıdır. o her an alınan nefesin amacıdır, gelecek hayallerinin baş rol oyuncusudur.
ve gurur; hepsinin kesiştiği tek nokta. gururu olduğu için anne ve abla hassasiyeti yaşar evlat. gururu olduğu için saygı duyar babasına. gururu olduğu için yaşar, gururu için ölür yeri gelirse. 3 sikimlik gururdan bahsetmiyorum. erkeklik gururu hayal edemeyeceğiniz ölçülerdedir. kimi zaman erkek gururu için, ailesini arkasına alır da yine yapar mantıklı geleni.
her zaman güçlüdür erkek. hayati yıkıntıların tek ayakta duran kolonu olur. en zor anınızda tutunabildiğiniz, en zor anında da tutunacak biri olması gerektiğini hissettirmez. belki de güçsüzdür erkek, güçlü görünümünün altında hep bir acı yaşar kelimelerin yetersiz hatta anlamsız kaldığı derecede.
anlamıyorum sözlük, anlamıyorum.
aldatılmayı, istenilmemeyi, vazgeçilmeyi, hayal kırıklarıyla yontulmuş bir odun olmayı yumrukladım kişiliğime. hiç de bu kadar sert sıkmamıştım yumruğumu daha önce. hani vardır ya başkasının yumruğunu yemeyen kendisininkini balyoz sanarmış diye bir laf, hah işte kendi yumruğunu kendine atmayan ne güçsüz sanarmış asıl benliğini.
bir ilişki için önemli bi kaç şeyden biridir bu soktumun gururu. önemliliği de vazgeçilebilir olmasından gelir aslında. çünkü öğrenmiştir kirli aşık, gururun tek engel olduğuna, mutluluğa.
