bir zamanlar o gruba ben de dahildim. bunu sadece şekil yapmak amacıyla söylemeyen gerçekten içten söyleyen insanların olduğu gruptandım hatta. çünkü evlilik kavramıyla beraber gelecek olan düzenli hayat tarzı bir süre sonra afakanlar basmasına neden oluyordu. bunların da ötesinde, gerçekten sevdiğin birini bulamadığın için birine ömür boyu katlanmak, hep onunla yaşamak insana sıkıcı bir şey gibi geliyor.
benim açımdan gerçek kişiyi bulana kadar böyleydi işte. bulduktan sonra bu gruba elveda dedim, işi bulmak lazım, şu lazım bu lazım, evlenmek için hazır olmak lazım diye koştururken buldum kendimi. herkese göre değişir ama böylesi daha bir mutluluk verici geldi bana.
