çocukken başıma gelmiş ve babamı tanıyamama sebep olmuş durum. tam hatırlamamakla birlikte, bizimkilerin anlattığına göre epey ürkmüşüm.
peder bey arkadaşıyla girmiş olduğu bir iddia sonucu, bıyıklarını kesmek zorunda kalmış. sonra akşam kapı çalınmış, bende 3-4 yaşında ki bir çocuğun heyecanı ile annemden önce kapıya koşmuşum, kapıyı açmak için. lâkin kapıyı açmamla, pederin suratına kapamam bir olmuş. annem de benim böyle bir hareket yaptığımı görünce şüphelenmiş. fakat birkaç saniye kapı deliğinden pederi inceleyince kapıyı açmış. valide peder beye söylendikten sonra, babam içeri girmiş. ama o benden, ona gidip sarılmamı beklerken, ben uzak bir köşeye çekilmiş ve dik dik pedere bakmışım birkaç dakika.
o günden beri peder beyin bıyıklarını kestiğini görmedim. herhalde böyle bir durumun tekrarında, yine onu tanıyamacağımdan korkuyodur.*
(bkz: bu da böyle bir anımdır)
