sinema açısından gerek hikayesi, gerek bu hikayenin aktarım tarzıyla saw 6 ve serinin önceki filmlerinin eleştirilecek çok yanı yok gibi görünüyor. zira bu seri kendi özgün dünyasını oluşturmayı başardı.
yalnız ortada kimsenin pek de umrunda gibi görünmeyen çok önemli bir durum var: vahşetin normalleştirilmesi... insanların acı çekişine, en ileri sınırları deneyerek şahit olmamıza çabalayan bu ve bunun gibi filmler derhal ciddi bir sınırlama getirilmezse geleceğin insanına ürkütücü bir vurdumduymazlık özelliği verecek. bunun ne denli korkutucu olduğunu idrak etmemiz gerekiyor.
arkadaşlar gözlerinizi açın: kolu kopan bir insanın acısına en gerçekçi haliyle şahit oluyorsunuz ve bunu 'harika bir filmdi, bir sahnede adamın kolu kopuyor, uff süperdi' diye yorumluyorsunuz. merhametiniz törpülenirken şiddet arzunuz besleniyor.
