dünyanın en kütü şeylerindendir belkide. karşıdaki sizin gözlerinize bakarken erir, siz bunu fark edersiniz ancak karşılık veremezsiniz. onun size verdiği değeri gördükçe gözleriniz dolar ancak size yaşattıklarını ona yaşatamazsınız. bu yüzden hep bir suçluluk olur içinizde. size bakarken gözlerinizi kaçırırsınız.
belkide defalarca söylemişsinizdir bunu ona. ama o aldırmaz "olsun" der "zamanla belki seversin. kalbinde bana yer kalmadığında da giderim." ancak mümkün müdür acaba ona, o size bir tanrı/tanrıçaymışsınız gibi tapan insana, sevgisi yüreğinden taşıp sizi saran sevgiliye "artık sana yer yok" demek? acaba bulabilir misiniz sizi onun kadar seven birini? zamanla sevemez misiniz onu? sevdiğiniz insana karşı sizinde bu duruma düşmayeceğinizi kim garanti edebilir?
malesef bir kızgınlıkla "artık seni istemiyorum." dediğinizde onun gözlerindeki o acıyı görmek yıkar insanı. "peki" diyerek çekip gider ve ancak o kaybedildikten sonra anlarsınız değerini, kimsenin sizi o kadar sevmeyeceğini ve... sizin de aslında onu sevdiğinizi.
malesef değeri sadece kaybedildikten sonra anlaşılır ve döndürmek için elinizden hiçbir şey gelmez. ancak hep unutulmazlarınız arasında olur. en azından bunu hakettiğini düşünürsünüz çünkü...
