Hani bazı kitaplar vardır,
Başucu eseri diye nitelendirilir, külttür filan. Aklınızdadır. Bir gün mutlaka okuyacaksınızdır.
Hani bir yaz gecesinde umarsızca usunuza düşer. Düşer de... Haytalık damarınız daha baskındır. Sokaklara atarsınız kendinizi. okumazsınız.
Hani, hani soğuk bir kış günü viskili kahve eşliğinde okiim bari dersiniz!! ama evde ne kahve ne viski ne kitap ne de siz varsınızdır.
sahi siz nerdesinizdir?
Okuyamazsınız.
Hani ıssız bir yolda yürürken, hani bir korku duyar da insan. Hani "ne alakası var konumuzla?" der ya içinden...
Neyse...
Hep aklınızdadır. ama bir türlü okuyamazsınız işte.
lanet olsun! Özel bi sebebi yok dostum. Ne dememi bekliyosun?
Lakin sonunda Bir gün ulaşırsınız amacınıza.
ve "bu muymuş lan o kadar methedilen kitap?" dersiniz.
okuma eyleminin süreci dediğim gibi olsa da, Hakkını veriyor bittabi.
Sahtekârlıktan uzak Çatır çatır bir dil. Asil bir öfke. ip cambazı tedirginliği. Self-surfizm (insanın kendisiyle dalga geçebilmesinin über boyutuna verdiğim isim. ben buldum. evet çok yaratıcıyım.). Haklı bir nefret. haksız bencillikler. Sokak ağzı...
Acı değil. şahane değil. acı-şahane bir kitap bu. Sonlarına doğru, bitiyorken, bildiğin ızdırap çektim lan. 3 sayfa kala kapattım kitabı. "Okumiiicam" dedim. Sonsuza kadar... "Sonunu kendim yazayım" dedim. 5 dakka sabredebildim.
"Bittim" bu kitaba. Bitiyorum bu "bitiyorum" lafına.
...
Haa bi de bu kitap insanı katil eder, bilemedin en kötü ihtimalle insana şarkı yazdırır diollar. ilk kısmını bilmem de, 2. kısmına katılıyorum.
hem zaten bir şarkı yazmak, birini öldürmek gibi değil midir sevgili dünyalılar? (çakma çıkarımlar eşliğinde sikindirik bir stilde entry bitirme ekolü/ 21. yüzyıl/ dünya/ istanbul civarı filan/ çavdar ekmeği yer iken/ parantezi kapatırken)
