Bin yıl kadar önce Anadolu'da Bizansın yönettiği yaklaşık 8 milyon insan yaşamaktaydı. Tarihsel kayıtlar ise, doğudan Anadolu'ya giren türkmenlerin yaklaşık 1,5 milyon olduğunu söylemektedir. Anadolu'ya giren türkmenler, yerli halka soykırım uygulamamıştır ve onları göçe zorlamamıştır. Buna göre;
1-Hiçbirimiz safkan türkmen değiliz. Ayrıca 1000 sene önce anadolu'ya giren türkmenler de 2000 sene önceki türkmenlerden çok farklıdır.
2-Osmanlı devleti'nin yıkıldığı zamanlarda türklük kavramı çok az bilinirdi. Milliyetçilik dünyada en son Türkler'e ve Ermeniler'e uğramıştır. Yıkılmaya yakın bir dönemde ortaya çıkan bir kavramdır.
3-Anadolu'daki köylü, "milliyet'in nedir?" diye sorsalar, "ben osmanlı'yım" derdi. Türklüğü bilmezdi.
4-Sonuçta Osmanlı kukla bir devlet haline geldi ve yıkılacağı anlaşılınca, çaresiz, koskoca bir millet Anadolu'da kaderiyle başbaşa kaldı.
5-Bu milleti bir arada tutmak için ilk gereken şey isimdi. Bu yüzden özümüze döndük ve "biz türk'üz" dedik. Laz olsak da, kürt olsak da, çerkez olsak da "biz türk'üz" dedik. Kürt olmaktan, süryani olmaktan utanarak değil. Bunu saklayarak değil. Başta da dediğimiz gibi kimse "arap atı safkan" değildir ve böyle bir millet de yoktur. Zaten Türk olmak için öyle hissetmek yeter. Kafatası ölçütüne gerek yoktur.
6-Ezilen sadece kürtler değildir. Ezilen, aşağılanan tüm Anadolu insanıdır. Hem de yüzyıllar boyunca...Sadece savaşlarda ve vergi toplarken hatırlanan bu fakir ve mutsuz halk, Cumhuriyet'in kuruluşuyla uyanmıştır. Cumhuriyet'in de güneydoğuya kastı olsaydı, dünyanın en büyük projelerinden GAP orada gerçekleşmezdi.
7-Ne yazık ki bugün birileri bu millet'in "Türklük" çatısından utanıp, yerine
"Türkiyelilik" diyor. "Amerikalı" gibi...
Diyarbakır'da "Sizler de hissettiiniz sürece Türk'sünüz" demekten korkuyor. Oy için, populizm için "Kürt sorunu vardır, o sorun benim sorunumdur" diyor.
