her sabah yeni bir hayat başlasın diye uyanırım ama her sabah benzer hayalkırıklığı karşılar beni. hep aynı insanlar, hep benzer hikayeleri.. ben ne günah işledim dostlarım? bu kadar basit, bu kadar birbirinin aynı, bu kadar güçsüz, işe yaramaz insanlarla aynı coğrafyada nefes alıp vermek için..
başka bir kadın için karısını terk eden, yeni bir sevgili bulmadan erkek arkadaşını bırakamayan allahın belası, ezik, götüne raptiye batırılısıca insanlardan nefret ediyorum. yalnız kalmak çünkü büyük bir mesele bu kulaklarını büküp popolarına terlik vurmak istediğim zavallı piçler için..
şimdi beni iyi dinle seni kafası karışık aptal serseri.
korkma bu kadar yalnız kalmaktan. hayatında bir kere olsun vur masaya yumuruğunu. hayat sandığından daha kısa. bu hayatta sen zaten sahip olduğun bu güçsüzlüğünle hiçbir şekilde iz bırakamaycaksın. 150 yıl sonra mezarının üzerine başka mezarlar kazıldığında seni var edecek başka hiçbir şey de kalmayacak. o zaman nolucak biliyor musun aptal şey? yokolacaksın.. çünkü bu senin tabiatın. sonun bu senin: yokolmak!!! çünkü sen güçsüzsünn. ama en azından bir kere hayatında varolmanın tadını çıkart ve terk et onu. korkmadan! .. başka bir beden bulmadan, başka bir göze değmeden yap. yapabil. onurluca...
