yaş geçti, fiziki etkileşimler azalsa da senin nefes aldığın odada senden çıkan nefesin zerrelerini alıyor olabilmek, kımıldayamayan ellerinin varlığını hissedebilmek, boş boş bakan gözlerinde zihninden geçenleri tahmin etmeye çalışırken ruhunun taa içime işlediğini hissedebilmek, soğuk-kırılgan-aksak kalmış dünyamın neşe kaynağı olduğunu duymayan kulaklarına defalarca söyleyebilmek bile, kısa bir süre ayrılıp tekrar döndüğümde kapıyı açtığımda beni bekliyor olduğunu bilmek bile bana yeter, lutfen gitme...
