kemalizmin eklektik bir felsefe olmasinin, biraz korporatizm, biraz soldirizm, hafiften fasizm kokmasinin sebebidir. Bu eksiklik, kadro hareketi gibi bir takim yapilanmalarla giredilmeye calisilmissa da, sonucta kadrocular da kemalizmi donusturmekten cok tanimlamaya ve ona eklenmeye calistiklarindan, ortaya garabet bir soylem cikarabilmislerdir.
Sadece Mustafa Kemal'e ozgu degildir aslinda bu durum, hemen butun ittihatci subaylar, rousseau okumakla yetinmis, pozitivizmi ve jakobenizmi 'gercegin mutlak tarifi' sanmislardir.
Yine "ataturk'un felsefesi yoktur" derken, ozellikle 1925 oncesi devrimci demokratik tavirlari, 1925-30 arasi ulus kurucu batici tavirlari, ve 1930 sonrasi orta-asyaci Turkcu tavirlari arasindaki gidip gelmelerini, tek bir hat uzerinden siyaset yapmayip, ozellikle de uluslararasi alanda otoriter rejimler yukseldikce onlara ozenmesi, ulkenin rejimini de o yone dogru yonlendirmesi hatirlanmali.
Son olarak, bu felsefi eksikligin bir sonucu da, ataturk'un politik mirasinin sinirlarinin muglakligidir. "Ataturk yasasa refah partisine oy verirdi" diyen Erbakan da, Kalpakli Ataturrk resmini baskoseye asan ulkucu reis de, Ataturkcu fikirlerle sosyal demokrasiyi savunan kemalist solcu da vardir bu ulkede. Neden? zira ataturk'un siyasi-dusunsel mirasi heterojendir, cesitlidir, ve kapsamli bir politika tanimlamamiza izin verecek capta bir degismez-cekirdek icermez.
