Cumhuriyet tarihimizin insan yetiştirme tarihçesinin son perdesi de, bundan öncekiler kadar sıkıcı, tahmin edilebilir ve trajikomik. Aslında sadece bize mahsus değil; başka kültürlerin de eğitiyoruz diye, yandaş vatandaş üretme işine eğitim dedikleri oluyor.
Değişen bir şey yok. Köy enstitülerinden başlayarak, 60ların, 70;lerin daha sonra Anadolu Lisesi diye devam eden kolej macerası dahil, Cumhuriyet Tarihinin hiçbir eğitim projesi, bireyin düşünme ve dünyayı kavrama kapasitesini geliştirme amaçlı olmadı. Hele imam hatip liseleri, böyle bir gaye amaçladığı veya genç beyinleri eğitme iddiası falan olduğu gibi söylemlere bile girme ihtiyacı duyulmadan, tamamen yandaş vatandaş yetiştirme ve oy almak için politik yatırım olarak, 70lerin başından beri bilumum politikacı tarafından açılıp durmakta.
Bu vizyonsuz eğitim sisteminin sonucu olarak, Türkiyede genel olarak eğitilmiş(!) insanın kalitesi düşmekte. Örnek vermek gerekirse; 70li yıllarda, TC;nin standart bir lisesinden mezun bir genç, Birleşik Krallıktaki(BK) bir üniversiteye kabul edilirken, bugün hiç bir standart TC Lisesi mezunu, bir ön akademik çalışma yapmadan herhangi bir BKdeki yüksek okuluna kabul edilmiyor.
Anne babaların genellikle okurken, biraz da dininden haberdar olsun diye, tercih ettikleri imam Hatip Liselerinden mezun olanların hali daha berbat. Bırakın yurtdışındaki eğitim seviyeleri ve standartları daha iyi olan ülkelerdeki okullardan kabul görebilmeyi,bildiğiniz gibi katsayı ayrımcılığı ile kendi ülkelerinde bile önleri kapalı. Onların şampiyonluğuna soyunmuş gibi yapan hiçbir politikacının da, samimi olduğunu sanmıyorum. Sanmıyorum; çünkü asıl sorundan bahseden yok.
Bugünün imam hatiplisi nasıl bir öğrenci? Benim gözlemlediğim, bu gençlerin büyük bir çoğunluğu korkular, kompleksler içinde kötü eğitilmiş ve güdülmeye müsait. imam hatip projesi, kendi mantığı içinde bile başarısızlığa uğramış bir proje. Bu tedrisattan gelen gençler, bırakın herhangi bir Batı dilini, Arapça veya Farsçayı bile sökemeden, dinci politikaların neferi olmaktan öte bir işe yaramayan insanlar olarak topluma salıveriliyorlar.
Söylemek istediğimi daha pratik olarak dillendirmeye çalışırsam, şu soruları sormak lazım. imam Hatipliye kim iş ve eş verir? Cevaplar da önümüzde: Diyanet işlerinin muazzam kadro artışı da, böyle açıklanabilir herhalde. Bugün Türkiyeyi idare edenlerin imam hatipli evlatlarını yurtdışında okutma çabaları da, enteresan bir durum tesbiti yapıyor!
Genç imam hatipliler rahatsız ve rahatsız olmakta haklılar. Politik islamın yükselişe geçmesi ile sayıları, ülkenin ihtiyacının kat ve kat üstüne çıkan imam hatipliler, iş ve aş bulma sorunu yaşadıkları gibi makbul bir grup olarak kabul görmekten de uzaklar. AKP iktidarı ile imam hatipliler, belediye başkanı olabiliyorlar, devlet memuru olabiliyorlar; hatta milletvekili ve bakan bile olabiliyorlar, ama aranılan vatandaş, istenilen eş ve çalışan olmaktan çok uzaklar.
Sorunu, katsayının kaldırılması da çözemez, bu sadece gittikçe ayağa düşen üniversite eğitimi standartlarını daha da düşürür. imam hatiplilerin rahatsızlığını hakikaten çözmek isteyenlerin, bu grubun eğitim kalitesini ve standartlarını yükseltmeleri gerekir.
Biat kültürünün kutsandığı, yarı cahil üreten okullardan memlekete, insanlığa herhangi bir katkı sunabilecek bir vatandaş çıkamıyor. Ben, bunda şaşacak bir şey görmüyorum. YÖK denilen şey, eskiden başka türlü işliyordu. Şimdi AKPye hizmet veriyor. O kadar sene şikâyet ettikten sonra ele geçirince, aynen eskisi gibi devam ettirdikleri bu kuruluştan gelen sözde hukuki itirazlara, hangi aklı başında insan itibar edebilir?
Yine aynı noktaya geldik. Türkiyeyi bugün idare edenler demokrasi, medeniyet, insan hakları konularında asla ciddi değiller. Sadece, Türkiyenin kaymağını artık onlar yemek istiyor. Basında da güçlü destekçileri var. Genç imam hatipliler, istedikleri kadar rahatsız olsunlar. Onlar, bu iktidarın neferleri olarak yetiştirildiler ve bu biat kültüründe, politik piyon olarak kullanılmaya devam edilecekler. Kaderleri bu! bkz KÜRŞAD KAHRAMANOĞLU birgün gazetesi
