hollywood'un insanları alıştırdığı hep daha fazlasını yapma, daha yüksek efektler kullanma, daha fazla şiddet-erotizm, daha fazla komedi, daha fazla kesme-biçme kullanma, daha fazla sosyal mesaj verme düşüncelerinin artık duvara tosladığı, bu "daha fazla"'ların zamanla pornografiye döndüğünün ve sonunun olmadığının, daha fazla bişeyler kullanırken sinema kavramının unutulduğu bir dönemde ortaya çıkmış kemal sunal 2.0 filmi. film gayet güzel bir film. ama hiç bir gariplik yok. komedi yok, dram yok, vay be nasıl yapmışlar helal olsun diyecek hiç bişey yok. ama çok iyi bir film.
yılmaz erdoğan'ın kemal sunal'ın neden başarılı olduğunu anladığını gösteren bir film. nasıl ki kemal sunal'ın mahallesi vardır, borcu vardır, zor durumdadır. ama kötülere haddini bildirir, filmin sonun problemi çözer ve kendi dünyasının kahramanı olur. film hep kemal sunal'ın değeri bilinmeyen kahraman olmasına doğru ilerler. filmin sonuna kemal sunal başarır kendisini ve çevresindekileri mutlu eder, alkışlanır. bunu da başarılı şekilde yapar. izleyen insanlar da kemal sunal'ın kahraman olmasına giden süreci izlerler. yani giriş-gelişme sonucu vardır filmin. bu filmde de kahramanımız başaramıyor, başaramıyor ama filmin sonunda planlananlar hep iyi şekilde oluyor.
insanların sosyal mesajlardan, zoraki gülüşlerden sıkıldığı bir dönemde ortaya çıkan sıradan güzel bir film. ama bunun dışındaki filmler sıradan olmadığı için de asıl bu film sıradan olmamış oluyor. izlenmesi gereken naif yavaş bir film. aslında cem yılmaz da hokkabaz filminde bu naifliği yakalamak istemişti. ancak yılmaz erdoğan daha fazla yaklamış durumda.
