aklımda ebrehe karakterinin ''bilme tutukusu insanları nasıl bir sona sürüklüyor. görmek, duymak, bilmek ve öğrenmek isteyen şu zavallı cerraha gösterilmeyen saygı, sadece karanlığı, soğuğu ve sessizliği algılayan ve hiçliği bilen bir cesede gösteriliyor.'' sözüyle birlikte birçok sözler,düşünceler bırakmış,muhteşem ötesi bir kitaptır.kurgusu öyle bir noktaya geliyor ki bazen,kesinlikle bunu unutmamalıyım,burayı atlamamalıyım diye düşünüp,okumaya çalışıyor insan.kitabı okuma süreci çok zevkli ama asıl işkence bittikten sonra başlıyor.insan böyle bir kitabı okuduktan sonra şimdi neyi okuyabilir ki?nasılda kaldı o tat...
