parayla mutluluk arayan mutsuz insan cümlesi. bugün gördüm ben bu adamı. minibüsün sol arka köşesine geçmiş öyle bir bakıyordu ki elindeki iphone 3g s marka telefonuna her an ağlayabilirdi. "yapma!" dedim, "mutlu olman için böyle şeylere gerek yok." diye ekledim. "nasıl olur?" dedi. gözleri sanki ağlamamak için kendini kenetlemişti. "dokunmatik ekran üstelik." diyerek tuş kilidini böyle parmağıyla fiişt diye ekrandaki kilidimsi görüntüyü sağa kaydırarak açtı. etkilenmiştim. ben de istiyordum o kilidi açmayı. olmadı, isteyemedim. yediremedim kendime. eve gittim, ağladım. ne güzel kaydırmıştı böyle friişt diye. bak gözlerim kenetlendi sanki..*
edit: cool adam özentisi? tam zıt bir düşünceyle yazılmış bir yazıdan sonra böyle bir benzetme oldukça şaşırtmıştır açıkçası. aman allah korusun.
