tasavvuf etkisiyle ortaya çıkmış bir edebiyattır.tekke edebiyatını geniş boyutlara kavuşturan halk edebiyatı içinde özgün bir yeri olan halk tekke şiiri ya da halk tasavvuf şiiridir.XIII. yüzyıl türk edebiyatında ikileşmenin başlangıcıdır.bu yüzyılda anadolu ya moğol akını başlamış,selçuklu devleti yıpranmış,bütün değerler altüst olmuştur.bo kötü ortamdan kurtulma,kurtuluşu arama özlemi bir takım tarikatların kurulmasına,bu tarikatların toplanma merkezleri olan tekkelerin doğmasına yol açmıştır.genellikle burada toplananlar da tasavvuf düşüncesine bağlanmışlardır.bu düşünüşe göre varlık bütündür,onu yaratan ve yaratılan diye ikiye ayırmamak gerekir.tek varlık vardır,o da tanrı nın varlığıdır.doğada tüm varlıklar gerçekte tanrı nın birer tecellisinden başka bir şey değildir.hepsinin varlığı tanrı nın varlığına bağlıdır.öyleyse olgun ve yetkin insan tanrı nın dışındaki her şeye yüz çevirip aslına erişmek,o nun varlığında erimek ister.bu ülkü ile her acıya, her çileye katlanır.halk tasavvuf ürünleri bu ülküden kaynaklanır. ilahi,devriye ve şathiyeşeklinde nazım biçimleri vardır.
en önemli temsilcileri yunus emrekaygusuz abdalpir sultan abdaldır
