çok sabrettim okumayacağım bu başlıkları diye...
ama gönlüm elvermedi.içim acısa da, öfkem tavan yapsa da okumalıydım.daha çok sinirlenmeliydim ; daha sonra olacakları önlemek için gereken gücü bulmak adına.vicdanımı unutturmalarına izin vermemeliydim.
hayallerini yaktılar onun, en güzel yıllarını...
nerden bilebiliriz bu şerefsizlerin yarın bizim, sevdiklerimizin karşısına çıkmayacağını.kardeşliğimizi, birlik beraberliğimizi hatırlamamız için birilerinin ölmesi mi gerekiyordu...
inanamasam da; inş. bir daha görmeyiz bu gibi şeyleri...
inş. bu şerefsizlere haddini bildirecek güç ve fırsatı bulabilirm her zaman, ölmek pahasına...
--spoiler--
Diyelim ki, dövüşülmeye değer bir şeyler için,
diyelim ki, cephedeyiz.
Daha orda ilk hücumda, daha o gün
yüzükoyun kapaklanıp ölmek de mümkün.
Tuhaf bir hınçla bileceğiz bunu,
fakat yine de çıldırasıya merak edeceğiz
belki yıllarca sürecek olan savaşın sonunu.*
--spoiler--
(bkz: nazım hikmet ran- yaşamaya dair)
