yalandan değil gerçekten üzülmüş bir kalabalık. kuru kalabalık değil "biz" diye adlandırdığımız topluluk. sevinci de bir yaşadık hüznü de bir yaşıyoruz. evet "ateş düştüğü yeri yakar" . o ateş bizim yüreğimize düşüyor. onların öz annesi, öz babası , öz kardesleri olmayabiliriz. ama kanımız bir. tek hedefin altında çarpışıyoruz düşmanlara karşı. bugün onlara olan yarın bize olabilir. "bana dokunmayan yılan bin yaşasın" mantığı devreden çıkıyor "şehit" kelimesinin karşısında. şimdi aranızdan bi kaç lavuk çıkacak "ajitasyon" yapıyor ya da " oturduğun yerden yazmak kolay , kıçını kaldır birşeyler yap o zaman" diyecek. elimden gelen tek şey inançlı biri olarak dua etmek. ortalığı toz duman eden şerefsizlere lanet okumak.
