çocukluğumun efsanesi, hey yavrum be dedirten, güzel bir van damme klasiği. ilkokulda iken koltuk takımımızın minderlerinin yenilenmesine sebeb olmuş bir filmdir. çünkü bilmem kaçıncı kez izlediğim her seferinde o koltuk tepesi senin bu koltuk tepesi benim atlanırdı. o filmi izledikten sonra çük kadar boyumla bacaklarımı iki yana ayırmaya çalışan milyonlarca çocuktan biriydim bende. dövüş filmleri klasiği bir komite vardı. 3 tane japon amca komite başkanıydı. van damme abimiz ise frank dux isimli bir döğüşcünün hayatını canlandırıyordu. bir de her filmin olmazsa olmazı , final fight'ın boss'ları kıvamında bir Chong Li vardı. namussuz adam son dövüşte van damme'a karşı hile kullanıp gözlerini kör etmişti. tabiki 80'lerin bütün karate filmlerinde olduğu gibi kahramanımız van damme beynine yumruğu yiye yiye en sonunda hocasının öğrettiklerini hatırlamıştı. kör dövüşle Chong Li'yi yere seren van damme o gün bu gündür bir çok çocuğun hafızasında büyük yer edinmiştir. ha birde dövüşler sırasında çalan bir müziği vardı ki tam gaza gelirdi adam. o komiteye çocuk yaşta ben çıkacak olsam, arkadan o müziği verdiklerinde en az 2 level atlardım herhalde. böyle hareketli bi nakaratı vardı ki sanki insanın kulağına "allah yarattı deme olm dal" dercesine fısıldıyordu. nitekim olsa da izlesek.
