Sanılanın aksine emek sarfetmeden, zengin doğanların değil, mutlu olabilmek için çaba sarfetmeyenlerin değil, yaşadığı hayatın ajitasyonsuz, boyasız peyaz perdeye aktarıldığını görenlerin de rahatça etkilenebileceği bir filmdir. Yılmaz Güney'in umut, yada yol filmleri, bu düzlüğün, her zaman karşılaşılabilirliğin doruk noktaları olmalarına rağmen türk sinemasının yüzakıdırlar. Durum öykücülüğü gibi bir şey. pek çok kez boyalı, süslü öykülerden daha etkilidirler. bu durum, Yılmaz Erdoğan biraz para kazandıktan sonra, belki hayalinde olan, gişe derdi duymayacağı, ve belki de yılmaz güney sinemasından feyz alan kaliteli filmlere doğru akmakta olduğunu düşündürtmektedir.
