saat gece yarısını geçmişti ve yine o sıcacık yatağına girecekti.o'nu hayal edip uyumaya çalışacaktı, belki birgün hayalleri gerçekleşir diye.yalvarıyordu yaratana, ağlamaktan tir tir titriyor kendinden utanıyor fakat seviyordu.aslında seviyor mu sevmiyor mu aşık mı aşık değil mi kendide bilmiyordu.sanırım delirmişti, içindeki bir türlü sönmek bilmeyen aşk ateşi onu gün geçtikçe delirtip,yakıyor,hamlaştırıyor hayatla mücadele etmeyi öğretiyordu.her gün o'nu görüp fakat o'na dokunamamak,koklayamamak eritiyordu fakiri.ölmek istiyordu aslında fakir, çünkü hayal kahramanıyla bir daha birlikte olamıyacaktı kendine tanına binlerce şansı tepmenin verdiği pişmanlıkla ölecekti.ve öldü.
