Mustafa yavaş'a ait, alışılmışın dışında iç burkulmasına sebep olan bir serbest şiirdir.
Biri bana, iluya, diyor, senden ne iyi bir dost olur. Ama, diyorum, ben iluya değilim. Olsun, diyor, sen tastamam bir iluya'sın, tam da bir dost! Bir dost olarak neler yapabileceğimi sormak ister gibisinden bir şeyler geveliyorum. O bana, on günde bir görüşülebileceğini, bir ya da iki kere bira içebileceğimizi ve dertlerinin bazılarını bu diyalog içinde aktarabileceğini söylüyor. Kitap alışverişi de söz konusuymuş...
"Beni böyle algılaman için ne yaptım sana." Son sözüm bu oluyor. Onun son sözüyse "Ah iluya, senden çok iyi bir dost olabilirdi."
Bundan sonra, yani son sözlerinden sonra ben yanında yoktum. Ancak neler yaptığını adım gibi biliyorum: Ortada duran mizah dergisini kahkahalarla okudu. Şarkı söyleyerek mutfak işleri yaptı. Yeni bir konuk kapıdan içeri girdi. Az sonra da ona, iluya, dedi, senden ne iyi bir dost olur, ah, tam bir dost...
