sozlukte de sık sık karsılastığımız, kavramları sindirememis bünyenin edebi değeri olan küfür ya da argo sözcüklerle, hakaret niteliğindeki sözcükleri karıstırmasıdır.
arapca kafir k-f-r kelimesinden gelen küfür; küfreden, inkar eden manasına gelir. ama türkce de galad olarak asırı argo sözcüklere de bu ad verilir.
küfür de iki cesittir.
biri yeri gelince edildiğinde ağız tadı olan, argo ifadeler ve kelime oyunlarıyla tezyin edilerek edebi zenginlik yaratan, hatta atasözlerinde bile barınan türdür.
diğeri ise x senin ananı, avradını yedi sülaleni...seklinde devam eden kisisel asağılama iceren, edebi bir değeri olmayan, ve "ayıp olan" seklidir.
moderasyon unda dikkat etmesi gereken husus bu iki küfrün farkıdır. "ibneliğin alemi yok" lafı ile, "sen ibnesin lan" lafı arasında ince bir fark vardır ki bu isin ehli olanlar iki cümlenin arasındaki farkı bilirler.
tüm bunların dısında küfür artık sınırları asmıs bir samimiyetin dısa vurumudur. diplomatik iliskilerde bürokratları birbirine küfür ederken göremezken, yanınızdan gecen serseri 3-5 kisinin gayet neseyle birbirine en ağır küfürleri ettiğini duyarsınız. zira ettikleri lafların küfür ve ayıp olduğunu bilmenizde sizin yasamınızda da öyle ya da böyle küfür olgusunun varolduğunu gösterir.
bu sebepten sözlükte de küfürlü entry girmek veya baslık acmak değil, küfürü hakaret ve asağılamak için kullanmak, ya da seviyesizce noktalama isareti yerine kullanmak silinme sebebi olmalıdır.
küfür ayrıca bize daha normal/ahlaki gelen bircok hakaret kelimesinden daha saf ve hostur.
yanınızda yörenizdeki tombul bir cocuğa duba demek, ona pic demekten daha asağılayıcıdır. ya da ortapedik engelli birisine sakat demeniz onun yedi sülalesine sövmenizden daha ağırdır.
ahlak zabıtalığı önemli istir ama abartıldığında edebi değeri olan birçok küfüre de haksızlık edilmis olur. dikkatli olunmalı, ne yapıldığı bilinmelidir.
