çocuk kandırmacası olarak yer etmiştir hayatlarımızda, gözlerini açıp kapatınca her şeyin geçeceğine inanırız çocukken. sonra bir kaç gün uyuyup uyanınca geçeceğine inandırmaya başlarlar bizi. peki ya sonra? gözlerini açıp kapasan da günlerce uyusan uyansan da geçmez içindeki fırtınalar bazen. fırtınaları dindirmenin en iyi yolu belki de yine gözlerini kapatıp açmaktır bir süreliğine hayata. başka bir dünyada gözlerini kapatmak ve açtığında hayatın değiştiğinin farkına varmak. gözlerini kapatmadan öncekini özlemek bazen, bazense açtıktan sonraki hayatını sevmek. ama bir kere gözlerini kapadı mı diğer hayata insan, açtığında değişen şeyler kabul edilebilir seviyeye gelmiştir belki...
