hatırlıyor musun? gidişimden önce gidişini izlemiştim. iki sene oldu her halde. sen otobüse bindin, yerine geçtin ve bana bakmaya başladın. ben ise seni üzmemek adına yüz ifademi bir kere bile değiştirmedim, boş boş bakarak ağladım. aslında ağlamadım; denetimim olmadan dökülenlerdi onlar gözlerimden. otobüs hareket etti ve beynimden ayaklarıma bir sızı yayıldı, çöküp kaldım olduğum yere. belli ki kaldıramamıştı bedenim bu ani yükü.
