olunduğu vakit halinizi kimsenin anlayamayacağı durumdur.
-çok pişmanım dostum.
+salla ya hayatta hiç bir şeyden pişman olmayacaksın!
-ya abi anlamıyor musun çok seviyordum ben onu herşeyimdi!
+dedim ya oğlum hiç bir şeyden pişman olmayacaksın!
-hey mına goduhum ne salak adamsın anlamıyor musun? o eller, ellerime değdiğinde ellerimin değmesini istediğim son şeyin bu olduğunu anladığım o eller benimdi. gülerdi gözleri gözlerime değdiğinde ağzına en şirin şekilde dursun diye muthiş bir çalışma ile yerleştirilmiş izlenimi veren o dişler çıkardı ortaya, dişlerin sağından ve solundan yani dudaklarının bittiği o ince kesitten o yumuşacık yanaklarına doğru çiçekler açardı, gözlerini kapatıp dudağını bastırdığında dudaklarıma evet bu işte derdim, şu ya şu, şu kadar basit mutluluk burda tam olarak burda patladı her taraf dokunduğum her yeri mutluluk, inanılmaz gerçek mi rüya mı bilmiyorum, bitmesin istiyorum sadece bitmesin, ne olur bitmesin nefesi gezsin yüzümde parmaklarım hep sarsın böyle belini, okşasın saçını, bitmesin dedim ya hiç bitmesin. "bittiiiiii!" diye haykırdı yüzüme yaptığım o yanlışlardan sonra... bunları nasıl yapabildim? neden yaptım? yazıklar olsun bana yazıklar olsun! evet fazlası ile tam anlamı, en ağırı ile her yerimden her zerremden, kendimden pişmanım!
+omfgh( şaşırmışlık belirtisi)
-şimdi uza. hiç bir şeyden pişmanlık duymamayı beceremeyeceğim belki, ama senin gibi bir insanı tam şu an def ettiğim için pişman olmayacağım!
