bambaşka bir dünya. birçok spordan daha profesyonel olan bir lig. öncelikle şöyle efendim; fanatiklik diye bir şey yok bu ligde. tabii ki istisnalar vardır ama genel olarak baktığımızda fanatiklikten bahsedemiyoruz. buna bağlı olarak tribünler ile ilgili herhangi bir problem yaşanmıyor. herhangi bir taraftar benchin arkasındaki koltuklarda oturabiliyor ve benchte oturan basketbolcuyla muhabbet dahi edebiliyor. mesela jack nicholson'un benchte oturan los angeles lakers'lı oyuncularla konuşması gibi. türkiye'de ise tribünlerde yaşananlara değinmek bile istemiyorum.
fanatizm yok demiştik. şöyle bir örnek vereyim. galatasaray ile bütünleşmiş olan bülent korkmaz'ın fenerbahçe'ye veya beşiktaş'a gittiğini düşünelim. bülent korkmaz ali sami yen'e gelse ona edilecek küfürleri tahmin bile edemiyorum. nba'de ise philadelphia 76ers ile bütünleşmiş olan allen iverson denver nuggets'a takas olduktan sonra wachovia center'a çıktığı maçta sahanın ortasındaki sixers logosunu öpmüştü ve sixers taraftarından büyük bir sevgi görmüştü. her basket attığında sixers taraftarı, onu alkışlamış ve sanki kendi takımı sayı atmış gibi sevinmişti. işte nba böyle bir lig. işte bu yüzden seviyorum bu ligi.
