"şu şarkıyı dinledin mi?" dersin, "amaann, off.. bıkmadınızmı sabah akşam çalan müziklerden" der
"şu marka mont nasıl ama?!" dersin, "yiea bırrak allasen, tulum gibi herkesin sırtında, iyice ayağa düştü.." der.
"abi şu falanca çok iyi oyuncu bence.." dersin, "öff, kıçı olmasa kimse figüranlık bile yaptırmaz" der.
e, oldu mnkoyim! bunlar bu kadar ünlenmeden önce bir yerde gördüğünde ağzının içine giren bendim sanki. hayır, marjinal oldun da gtün göğemi erdi, iyi olan birşey ya da birisine de "iyi" de be güzelim. nedir bu ingiliz aristokratı havaları..
tamam, zevkler ve renkler tartışılmaz ama kitleye bağımlı zevkin de afedersin t.a.k *
(bkz: marjinalliğin klişeleşmesi)
