adını bi başlıkta görmekten bile o başlığa bir şeyler karalamaktan bile illet olduğum şey. o imralı'daki şey için hiçbir şey yazmıyorum. onun adının geçtiği entrylere bir şey yazmıyorum. aynı şey, bu şey için de geçerli olsun isterdim ama dayanamıyorum yazacam.
bu yılın başında bir açıklama yapmıştı:
"dilimiz kabul edildi, şimdi de toprağımız kabul edilecek..."
acı olan, bu ülkenin bir kentinin belediye başkanı olabilmesi. düşünce özgürlüğü mefhumunun da elbet bir sınırı olduğunu anlamamız gerekiyor.
ama artık bugün dediği şey, benim gibi milliyetçi duyguları zayıf olarak nitelenecek birini bile delirtti. rte'ye baykal'a ve bahçeli'ye seslendi: o imralı'da bırakın 11 yılı 11gün kalın da bi görün bakalım dedi nasıl oluyormuş. (aklınca oranın şartlarının kötülüğünden dem vuracak)
nasıl delirmez bir insan bilmiyorum. bu söylem bu sözlükte neden tartışılmaz adam gibi onu da bilmiyorum. gelip de adriana lima ya da jolie ya da nijerya futbol milli takımı bizi kurtarmayacak heralde. her satırı detay detay okumadım. belki bahseden oldu ama buranın yanması lazım. sözlükteki durum: köy yanar deli taranır durumu.
30 binden fazla insanın (bakın yurtta demiyorum, yurttaşlık bi yana insan diyorum bebek çocuk kadın erkek yaşlı) ölümüne sebep vereceksin sen. sonra senin yandaşın bu ülkenin b iline belediye başkanı olacak ve bu cümleyi kuracak. iktidar olayı istediği boyuta getirdi. onların açılımdan anladıkları şey, bu ülkede yaşayanların aralarını açmak. hoşgörü elde kalmadı. sağlaması yapılamıyor bile. ve şey'in biri çıkıp zırvalıyor. ülke resmen yanıyor. kim ne bekliyor inanamıyorum. tartışma konusu olmayacak şeyler vardır. iktidar muhalefet özgür düşünce demokrasi ordu azınlık gibi temel argümanlar yüzyıllarca tartışılır. onlar şekil ve el değiştirirler. ama sen ulus-devletini zenginliklerini de gözeterek korumak zorundasındır. bunu yapmıyorsun cehennemim dibi...
bu şey ve diğer şeyler için diyecek çok şey var da, neyi nasıl desem bilemiyorum. bilemedim saçmaladım sinirden. bilemedim ben...
