her zaman aynı yaşta, aynı sağlığında, aynı fiziksel şeklinde kalınacağına inanılan pamuk insan. ama zaman acımasızca haksız çıkarır insanı. yaşlanır, gözleri görmez, kulakları işitmez, dişleri yemekleri kesmez, beli tutmaz olur. o zaman dönüp dönüp eski resimlere bakarsınız. onu her zaman genç hatırlamak ister insan. gözleri görerken ördüğü kazağı elinizden bırakmaz, sizi yanağınızdan öpmek için yüzünüzü eliyle yokmasına şaşar, "bu kazağı o mu örmüştü?" dersiniz. içiniz acır ölesiye. zaman belki onların sağlıklarını ellerinden alır ama hayatınızdaki bıraktığı izi silemez.
