senin başkasını oturup beklediğin o kıyıda dolaşıyorum ben artık. banklar var her palmiye ağacının arasına serpilmiş. ve derin bir ıssızlık. sadece martı çığlıkları ve dalgaların sesi. kıyıya gelip, vurup, tekrar dönüyorlar geri. ve tekrar vuruyorlar kıyıya. aylarca dolaşamadım buralarda sen gittikten sonra. aylarca dinleyemedim metallicayı. aylarca bakamadım enginlere. ya da baktım ve; her yerde gördüğüm yaralı yüreğimin beynimde oluşan tecellisiydi. ve gözlerimin gördüğü sadece mutsuzluğumdu sahilde. ağır ağır yürürken botlarımın uçlarını seyrederdim. biraz daha sarılırdım montuma. biraz daha süzülürdü gözyaşlarım her seferinde daha fazla yanaklarımdan. nerede dursam kirlenmiş, nerede dursam kullanılmış gibi gelirdi bu şehir. ve benim doğduğum şehirdi bu başka gidebileceğim yer yoktu. sen hiç kendi şehrinde sürgün edildin mi yüreğinden? o derinden yaşadığım acılar yok artık. ya da dondurdular. onun yerini derin bir unutkanlık aldı şimdi.. ve klavyeden bu sözlüğe dökülen sözcükler. iki gecedir müthiş uykusuzluk çekiyorum. ne yüzümdeki çizgilerin derinliğini umursuyorum, ne de gözlerimin altındaki siyah halkaları. dış görüntüm biraz berduşça. ama moralim oldukça iyi. ya da bu da ruhumun bana oynadığı bir oyun belki. sevgilim, gece yarısı değildi senle yürüyüşlerim ilk zamanlarda. 24 saatti. sonra geceye döndü. o da bitiyor artık yavaş yavaş. ve ben doğduğumdan beri ilk kez bu kadar acı çektim çok zamansız ve oldukça yoğun bitkin bir zaman diliminde. karşıma bazı dostlar çıktı. allah seni elimden alırken başka kimlikleri verdi hayatıma. sadece aşkla var olmak zorunda olmadığımı öğretti bana. şimdi dön ya da dönme hikayesi değil artık olay. aslında bizim olayımız diye de bir şey yok artık. bir hayat kurdum kendime. güzel mi bilmiyorum ama oldukça huzurlu. ve içinde sen yoksun. senin adını anmadan geçen bir günüm yoktu. ama artık var biliyor musun? ve hala şaşkınlıkla görüyorum ki sen beni hiç düşünmemişsin. hala da hiç düşünmüyorsun. sensizliği sen yaşarken yaşamak çok zor gelmişti önceden. şimdi alıştım diyelim. ama mutlu olmaktan bile o kadar korkar oldum ki. mutlu olduğumda içime derin bir acı çörekleniyor ardından. o acının adı sen değilsin. o acının adı yalanlar ve kaybettirdiğin güven duygusu. biliyorum hesaplaşmamız başlamamış senle henüz. bense kapandı sanıyordum bu hesap. bu yoldan giden bendim yalnızca. şimdi bir de senin gidişin var. ama bana dokunmadan git n'olur. senle birlikte geceleyin yürüdüğümüz sokaklarda ben çok yalnız dolaştım, çok yalnız yürüdüm. şimdi sıra sendeyse beni yanına almadan git. ben sensizliği yaşarken o sokaklarda, sen mutluydun başkasıyla çünkü; terkedilene kadar tabi...
