unutmak mı, alışmak mı yokluğuna? sensizliğin adını koyamadım. git gide uzaklaşırken birbirimizden, ikimizde severken, ikimizde özlerken, inatlaşmamız sonumuz oldu. ne ben vazgeçebiliyorum inadımdan ne de sen. halbuki böyle değildik. ne çok severdin beni, yılmadan, karşılıksız olduğunun düşünerek, aramızdaki engelllere rağmen ölesiye severdin beni, bilirdim. çünkü bende seni öyle severdim. hayatın gerçeklerinden saklanırken, ikimizde kanarken, ikimizde incinmişken bulduk birbirimizi. ne hayatı sevebilyorduk ne de kendimizi. sonra sevmeye başladık hayatı. yaşamak güzeldi, çünkü sen vardın. çocuktuk, ne yaptığımızı bilmeden seviyorduk işte. masumdu, yalan yoktu, herşey pürüzsüz, herşey toz pembeydi. bulutlardaydık, masal kahramanı olmuştuk. mor bulutlarda uyuyor, çikolata akan derelerde yüzüyor, şekerden yapılmış ağaçların altında koşuşturuyorduk. balıklar yürüyor, ördekler uçuyordu. rengarenk çiçekli bahçelerde ele ele koşuyorduk, mutluyduk. mutluluğun ne olduğunu bilmeden kendimizi mutlu sanıyorduk. çünkü aşıktık... sonra birgün yağmur yağmaya başladı, fırtınalar koptu, çiçekler soldu, şekerden ağaçlar eridi, seller seni alıp götürdü seni, kayboldun... tek başıma koskoca ormanın içinde kaldım. bekledim; gelecektin birgün, biliyordum, beni almaya gelecektin....
şimdi yine bekliyorum, geliyorsun herşeyi düzelteceğine söz vererek, yine geliyorsun ama neden seni hala çok severken evet diyemiyorum sana. bu sefer gerçekten kaybediyorsun beni. işte bundan çok korkuyorum. ya tamamen kaybersek birbirimizi ne yaparız o zaman. ben kimin omzuna yaslanıp ağlarım, sen kime türküler söylersin? sahi yapabilir misin bunu, bir başkasının elini tutmayı, gözlerinin içine bakmaya becerir misin? bir başkasını öpebilir misin? ya seni kaybedersem ya yitip gidersen başkalarının kalbinde ne yaparım o zaman....
işte yine yazıyorum, yazmayacağım dediğim halde senin için yine yazıyorum, yine üzülüyorum yine, yine ,yine... hep aynı şeyler. bir filmi bininci kez izlemek gibi.. sonunu bilerek yine izliyorum, belki diyorum bu sefer başka türlü biter sonu... ama gerçek şu ki bu filmi kaç kere izlersem izleyeyim sonu hep aynı bitecek.
