hapisteki ilk gece gibidir. hiç hapse girmedim ama hani hep filmlerde ya da dizilerde görürüz ya, işte aynı onun yarattığı his gibi.. çok benzer.. alışmaya çalışmaya başlamanın ilk gecesidir. alışmak zorundadır insan sanki.. ama zaman geçmek bilmez o ilk gece hiç geçmez sanki. içeride sizin yaşamaya başladığınız acıyı yıllardır yaşayan dert ortaklarınız hazırda beklemektedir. siz girdiğiniz anda yükünüze ortak olmuşlardır artık. yaşadığınız acıyı az çok anlayabilirler. hayır, sanırım yanlış cümle oldu bu. yaşadığınız acıyı çok iyi anlarlar. insanın yüzünden okunur zaten, gözlerinde aynı boşluğu görünce az çok anlarsınız hislerini. ama bu acı hapse girme acısının aksine paylaşıldıkça artar. her dertleştiğinizde ne kadar kendinizi rahatlamış ya da boşalmış hissederseniz hissedin, göğsünüz daha bir acımaya başlar. boğazınız daha bir düğümlenir. her o derde yeni düşeni görmeniz kendi unuttuğunuz acınızı hatırlamanıza yeter hemen. başkasını nasıl teselli edebilirsiniz ki..? daha kendinizi teselli edemezken...
ilk gece ya.. işte bu acıyı daha önceden yaşamış olanlar sizi teselli etmeye çalışırlar. sevdiğini kaybettiğini veya sevdiğinden ayrıldığını bildiğiniz adamlardır bunlar. onların daha önceden anlam veremediğiniz acılarına ortak olursunuz ama hala çok yabancısınızdır bu acıya. her sizi teselli ettiklerinde; konuşacak, söyleyecek bir şey bulamazsınız. boğazınız tekrar tekrar düğümlenir. gece uzar da uzar.. cümleler, görüntüler gözlerinizin akıp gider. sanki bir yakınınız ölmüş gibi hissedersiniz kendinizi. herkes baş sağlığı diliyormuş gibidir. siz ise onun geri dönmeyeceğini, yerini bir şeyin dolduramayacağını bile bile içiniz parçalanır. yalnız kalmaktan istemezsiniz. yalnız kalırsanız bu acı sanki bütün vücudunuzu ömür boyu saracakmış gibi gelir. teselli eden arkadaşlarınızın, ya da varlığı güç veren dostlarınızın yanınızda olmasını istersiniz. bu acıyı çekerken sizi yanlız bırakmamalarını.. bu acı bir kişi için çok fazladır çünkü...
ama ne kadar uğraşırsanız uğraşın herkes kendi hayatını yaşar değil mi? herkes yalnızdır... alışırsınız, belki de alışamazsınız. ama kesinlikle hayatta yalnız olduğunuzu, kendi başınıza olduğunuzu anladığınız anlardandır. aynı hapse girdiğiniz zaman olacağı gibi. aynı sevdiklerinizi kaybettiğiniz zaman olduğu gibi...
