aslında ilk dakikasından işe yaramaz olduğu anlaşılan ama yine de "belki bir şey olur be" denerek seyredilen, sonunda ise babayı almanızla sonuçlanan zaman harcayan filmlerdir.
"anlamıyorum o zaman sanattır" mottosu bu filmlerin temel kurtarıcısıdır. içerik olarak ise durağanlık, yarım saate bir söylenen tek bir söz *, gereksiz ayrıntınların uzatılması vb. hareketler olarak sıralanabilir.
seyredildikten sonra ise "2 saatimi verdim lan, bu muydu?" şeklinde insanı sinir krizine ve akabinde depresyona sokar. Bu tarz filmlere örnek vermek gerekirse ;
