istanbulda bir fotoğraf sergisi
orda tanıştığım insanın hemşerim çıkması bi hayli şaşırtmıştı beni biraz sohbet ettik aradan bi kaç hafta geçti toprağım beni aradı ve elimde bulunan çok pahalı olmayan eğer aynı dili kullanmazsak çekim yapmayan yashica mat 124G fotoğraf makinesini istedi ve bi kaç gün sonra vericeğini söyledi insanlık adına sanat adına verdim ama 2 yıldır haber yok bende peşine düşmedim ondan sonra şehir dışında nereli olduğunu kimseye söylemedim. anlıyacağınız hemşerim beni gurbetde sikmiş olmanın verdiği hazla bi ömür yaşıyacaktır.
(bkz: bir husumet bin nasihattan iyidir)
