gorunuste mutlu mesut yasiyor izlenimi verirken icinde firtinalar kopan yazar.. makus dogum tarihi yuzunden yalpalamakla omrunu geciren, en ufak esintide dengesi bozulan (hos esmese de bozulan) simdiye kadar yasadigi hayatini kendini bulmaya calismakla geciren arayis insani.. fani seylerden arinmaya calisan, kelimelerin gucune inanan, bazen yerinde ve akillica edilmis bir lafin nice kanayan ruhlari iyi ettigine inanmis kisi.. birini, bir seyi, bir yeri sevdigi zaman var gucuyle ona kosan; cani acitildigindaysa kacip yine kendine siginan sevda magduru.. kendine herkesten daha acimasiz davranmayi bildigi icin baskalarinin acmaya calistigi yaralarini derin bir nefes alarak temizlemeyi bilen; konustugu, gordugu, dokundugu, hissettigi herseye kendini seve seve acan, allahin bildigini kulundan saklamam diyerek savas meydaninda kalkansiz gezen salak.. oklar saplaniyor ruhuna.. aylar once sol yanina aldigi olumcul yara hala kaniyor.. buraya yazdiklariyla pansuman yapiyor ara ara.. ama geri cekilmiyor.. yuruyor; sevmeye calisiyor gitmek istedigi yolu.. alismaya calisiyor kendi aklinca.. yolda rastladigi herkese tesekkur ediyor.. onu, gozunun icine baka baka yok saymaya calisanlar adina hala uzuluyor.. yardim etmeye cabaladikca onu zor durumda zannedenlerin yanilgilarina hayiflaniyor ama elinden bisey gelmedigini gordu uzulerek.. su gibi yalin olmaya calisiyor ki ona bakan kendi aksini de gorsun ama yanlis anlasildigini gordu, bedelini agir odeyerek.. icinde herkeste olan seyleri tasiyor, kimilerinden farkli olarak da cesaret barindiriyor.. gozleri kah guluyor, kah bugulaniyor ama biliyor ki hayat dedikleri yol boyle bisey.. kimbilir belki de o yasamayi beceremiyor ama en azindan deniyor.. kazanamasa da mucadele etmis olmak onun odulu oluyor.. ve son olarak bunu okuyan herkese, kendini boyle acik acik yazmasina vesile olduklari icin minnettar kaliyor..
