necip fazıl kısakürek'e ait güzel, bir o kadar da doğru bir söz. medeni kanunumuza göre kişilik yani şahsiyet sağ ve tam olarak doğumla oluşur; ancak buradaki kişilik hukuki bir kavramdır ve kısaca haklara ve borçlara sahip olma ehliyetini temsil etmektedir. soyut olarak kişilik ise insanın sahip olduğu erdemlerden ibarettir. sağlam kişilikli ya da şahsiyetsiz tabirleride işte bu erdemlerin insanın karakterinde var olması veya olmamasıyla alakalı bir durumdur.
beni bu entryi yazmaya iten, başlıkla müsemma kişi amiyane tabiriyle paranın dibine vurmuş ye kürküm ye zihniyetinin ürünü olması itibari ile de kendini adam yerine koymakta olan bir insan evladıyken, en nihayetinde bakınca hiç bir şeyi yoktur diyebilmekteyim. diğer taraftan ise telefonda annesine sövmüş olmanın verdiği bir mahçubiyetle de olsa "bizimkisi de fakir tesellisi mi acaba" diye düşünmekteyim. her halükarda ise insanın sadace ve sadece insan olmaktan kaynaklanan bir takım hasletlere sahip olmaktan neden kaçındığını anlamakta gerçekten zorlanıyorum.
