bir züğürt tesellisidir. çocukken daha bir inandırıcıdır, kanmak için işe yarar... ama hayatın kendisi bu kadar basit değil. kaldı ki olmamalı da. belleğini yitirmek kadar ürkünç bir şey daha olamaz dünyada, belleğini yitirememek hariç...
ancak tuhaf olanı yaş kaç olursa olsun bu kandırmacaya ümit ile sarılır insan zaman zaman. psikolojiden de kısmen bağımsız bir şey bu, daha çok patalojik bir vak'a gibi... hadi şimdi kapat gözlerini ve bu rüzgârla öğren savrulmayı. yoksa çakılırsın, unutma.
