üzerinden 1 hafta geçmiş olan olaydır...
güle oynaya kapadokya gezisinden dönüyordum, artık dönüş yolundayım diye alıştırmak maksatlı "deden rahatsızlandı hastaneye kaldırdık, yoğun bakımda, bekliyoruz." şeklinde annemler bana haber* vermişlerdi. artık o yol gözümde büyümüştü, nasıl bitecekti... aklıma geliyordu bazı şeyler ama konduramıyordum. ne de olsa daha önce ölüm bu kadar yakınıma gelmemişti. kimseye yakışmadığı gibi dedeme de yakışmazdı. yok yok geçen seferki gibi yine iyileşecekti diye düşünüyordum... ama öyle olmadı işte, otobüsten indim, çoktan gerçekleşmiş olan haberi aldım, geriye kulaklarımdaki sesi, evindeki hayali kaldı, içim acıdı...
